مقایسه هوش هیجانی،انگیزش پیشرفت و خودکارآمدی عمومی در دانشجویان کارشناسی ارشد تحت آموزش الکترونیکی و سنتی دانشگاه تهران در سال 91-90

هدف از این پژوهش، مقایسه هوش هیجانی، انگیزش پیشرفت و خودکارآمدی عمومی دانشجویان کارشناسی ارشد تحت آموزش الکترونیکی و سنتی دانشگاه تهران بوده است این پژوهش به لحاظ ماهیت، موضوع، اهداف و سوالات آن از نوع کاربردی و در زمره طرح های پس رویدادی است. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانشجویان کارشناسی ارشد دانشگاه تهران در رشته های مدیریت و کارآفرینی تشکیل می دهند، که شامل 1657 نفر می باشند. نمونه گیری در هر دوگروه به صورت تصادفی ساده بوده است زیرا هر یک از اعضای جامعه دارای شانس مساوی و مستقل برای انتخاب شدن را داشته اند. حجم نمونه جمعاً 409 نفر بوده که به صورت تصادفی در دو گرو219 تایی در آموزش الکترونیکی و 190تایی در آموزش سنتی قرار گرفتند. هوش هیجانی به وسیله آزمون 18 سوالی هوش هیجانی، انگیزش پیشرفت تحصیلی به واسطه آزمون هرمنس و خودکارآمدی عمومی ازطریق آزمون شرر مورد اندازه گیری قرارگرفتند. پس از مشاهده تفاوت بین هوش هیجانی، انگیزش پیشرفت و خودکارآمدی عمومی، دو گروه آزمودنی، با استفاده از آزمون t مستقل مورد تحیل قرار گرفتند نتایج حاصله از این دو آزمون با استفاده از نرم افزار 16 spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داده است، بین هوش هیجانی، انگیزش پیشرفت تحصیلی و خودکارآمدی عمومی دو گروه تفاوت معنی داری وجود دارد. به عبارتی دیگر هوش هیجانی، انگیزش پیشرفت و خودکارآمدی عمومی دانشجویان تحت آموزش الکترونیکی از دانشجویان تحت آموزش سنتی بیشتر بوده است. در پایان پیشنهاد می شود که مسئولین امر آموزش عالی از فناوری های جدید در امر آموزش همچون آموزش الکترونیکی به منظور ارتقا و بهبود هوش هیجانی، انگیزش پیشرفت و خودکارآمدی عمومی فراگیران تحت آموزش سنتی استفاده نمایند. کلید واژه ها: آموزش الکترونیکی، آموزش سنتی، هوش هیجانی، انگیزش پیشرفت و خودکارآمدی عمومی.